ARTI WAYANG

ARTI WAYANG

Wayang : “Wa” – “Ya” – “Ng”
• “Wa” ateges Woh
• “Ya” ateges Saguh
• “Ng” ateges Ngaurip
Wayang yaiku “hasil wohing ngaurip” utawa “ngunduh wohing pakarti”.
Wayang gunane kanggo tuntunan sing karepe nuntun nyang dalan ing kautaman, tontonan sing tegese nduweni bobot sing ante plan kena kanggo ngepras sing medukul nguruki nggone sing legog. dijupuk saka tembang sinom unene mengkene “Basa kelir iku raga, wayange sukma sejati, dalange iku utusan, balencong wahyuning urip, widi iku cahyaning uripku, nyrambahi badanira njaba njero, ngadep nginggil, cipta rasa budi karsa sung tuladha.
Asale wayang miturut angitane Pakdhe Sariengat kabeh mau ya mung saka jawa sing uwis Banter lakune, Gentur tapane, Mateng semedine ing wusana kaparing apa ingkang dadi sedya ing wusana, pinaringan ing panyuwune, kinabulake sak laku jantrene kuwat lan kena kanggo tuntunan ing uripe ben kena diconto utawa tinuladha digugu reh perintahe, ing pamrih bisa urip mulya mati sampurna. mula terus ana lakon Mahabrata sing tegese Maha kuwi luwih, Brata kuwi laku dadine yaiku “lakune sing linuwih” bisa nampa ing kanugrahan. la saiki dibacutake karo wong sing demen mangudi meneh uga antuk sasmita lan ganjaran peparing ing Gusti. keparing lan pinaringan ana lakon perang bratayuda, dadi sak benere wong urip iki kon nglakoni lakune perang lahir lan batin mula ya kudu sing prayitna, gladhinen, latihen, sinauo ( sekolah ) olah raga, olah rasa, olah sukma, olah suwara, lan olah cahya. maksaken ben mateng aja nganti dipangan mentah-mentah. nah mula saiki mung kari mikir, aku iki gelem apa ora? olah-olah supaya bisa antuk kinacek, kinasis, kinasih, kinayoman marang ingkang hanyiptakake Jagad, dadi mangertia menawa manung sa urip iki ya mung diutus nglakoni tugas ing ngaurip, pramula kudu sing eling aja nglalekake karo tugasing urip.
Sawise ngerti asale wayang terus bisa nyakep anane gamelan. sak temene lamun wong urip iki mung ngrungokake anane pendidikan batin terus-menerus iki anane ya mboseni, mula terus pinaringan sasmita anane panglipur lan mula diparingi kanggo larasing rasa ben bisa gathuk ana ing lahir lan batine. dadi ya wis cetha kuwating lahir saka batin lan kuwating batin saka lahir, dadi manungsa bisa mau bisa manunggal dadi siji.
Lakon ing wayang.
Lakon ing wayang iki ana 3 yaiku :
1. “Tumetesing banyu suci perwitasari kayugong susuhing angin”. sing manggone ana Gunung Abramuka.
2. “Babaring Jimat Kalima Husada”. sing dipundi dening Puntadewa. ( PANCASILA ).
3. “Wedaring Wahyu Sastro Jendriya Hayuning Rat Pangruwat ing Diyu”. iki wis pathokaning wewaton “Pakem”.
Nanging jer kabeh mau kena dicarang utawa dikembangake, direkadaya, digoleki apik lan becike, sumangga.
Dadi aja mung ngawur wae, 3000 tahun sadurunge masehi jawa kuwi uwis ana mulai saka aksarane, gambarane, gegebengane pandumaning urip iki wis cinekel dening para winasis ing jaman “KUNA MAKUNA” mula ya bisa ngerteni lerenging jaman sing bakal tumeka. kabeh mau ya ora mung saka gedening tekate, banter lakune, genter tapane, mateng semedine, wening ciptane kabeh mau ya saka karsaning Gusti. mula tinembungake sing temen bakal tinemu.